Week twee

Dag 8, 8 november

Donderdag is mijn echte werkdag: drie uur bijles, drie uur aan de slag in het Oude Gemeentehuis. Dat laatste voelt alsof ik weer op kantoor zit. Beetje kletsen en vooral veel schrijven: 1000 woorden erbij. Niet genoeg voor NaNoWriMo, dus dat speldje kan ik wel vergeten, maar eigenlijk kan me dat niks schelen. Want in 8 dagen heb ik 8000 woorden bij elkaar verzonnen.

“Waarom reageer jij ineens zo fel als het over overspel gaat?” vraagt Els aan Sylvia. “Jij was altijd meer het leven en laten leven type, volgens mij.” “Ik snap dat wel,” zegt Tara, spelend met haar servet. “Ik weet niet hoe het bij jullie ziet, maar in mijn omgeving lijkt scheiden wel een epidemie…”

Weekendje weg is in zijn totaliteit nu 22.000 woorden, 37 pagina’s, dus het vordert gestaag. We zijn inmiddels bij de zaterdagavond beland: de meiden leven zich uit in een danscafé (of daarbuiten…). Hoe gaat dat aflopen?

Dag 9, 9 november

Bijna 1000 woorden vandaag, maar vooral een heel inspirerend gesprek met een theaterdier. Ze wil graag weer meer toneel gaan spelen, maar is op zoek naar gelijkgestemden en een structuur. Bij mij draaien de radertjes: aan wie zou ik haar kunnen koppelen? En wat zou ik graag een origineel stuk willen schrijven voor getalenteerde kennissen en vrienden. Dat gaat vast een keer lukken, hopelijk in 2013.

Dag 10, 10 november

Ik kwam moeilijk op gang na een meidenavondje in de kroeg. Daar wel weer genoeg stof opgedaan. Misschien kan ik het nog gebruiken bij het beschrijven van hún avondje stappen? Totaal score na 10 dagen: 9500 woorden.

Hij loopt terug naar de bar, waar een vriend van hem met een meisje staat te flirten. Over haar hoofd heen, ontmoeten ze elkaars blik.  Hij kijkt hem nieuwsgierig aan. En? Succes? vragen zijn ogen. Vic schudt zijn hoofd. “Opvliegers, ofzo.” zegt hij. En het is maar goed dat Els dat niet hoort.

Dag 11, 11e vd 11e

Ik begon aan mezelf te twijfelen, want als ik het vergelijk met de boeken die ik lees, zijn mijn zinnen wel heel kort en kun je ook best spreken van veel geblabla en simpele gedachtestromen. Maar nu ben ik gisteravond in een boek van Roddy Doyle begonnen (de held die ons “The Commitments” schonk) en heb ik wat directe, simpele?, schrijfstijl betreft een gelijke ontdekt. Al wil ik natuurlijk niet beweren dat ik mezelf aan hem kan meten…  Toch ga ik enigszins gerustgesteld stug verder op de ingeslagen weg. De enige twijfel die ik nu nog heb is of ik niet één hoofdpersoon moet kiezen, in plaats van vijf. En dan geef ik zelf momenteel de voorkeur aan Sylvia. En jij?

Dag 12, 12 november

Dit gaat de goede kant op. Sylvia is met haar Roderick in de bestelbus beland en komt daar voorlopig niet meer uit. Iris krijgt een bijzonder onaangename verrassing als ze op de slaapkamer komt. Tara spoelt haar ellende weg onder de douche en Karin en Els, die staan erbij en kijken ernaar.

Karin kijkt mee naar de rekening. “Hè? Dit klopt niet hoor, die cocktails zijn niet van ons.” De barvrouw is onverstoorbaar. “Dat meisje hoorde toch bij jullie?” Els en Karin kijken elkaar aan. “Tara?”

En zo gaan we richting de 12.000 woorden! Dat is toch even snel gerekend: 1000 woorden per dag :).

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.