Het is gelukt!
Team Beestjes heeft in slechts 48 uur een professionele kinderfilm gemaakt en ik mocht schrijven aan het script! Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad en de naschokken zijn nog steeds voelbaar, maar het resultaat is er naar: Soepsalabim!
Het begon allemaal op 10 september 2013 met mijn oproep op de Facebookpagina 48 Hour Cinekid:
Nog iemand nodig voor het scenario? Lijkt mij geweldig om in één weekend een kinderfilm te maken!
Blijkbaar sprak dit aan, want ik mocht voor het eerst aansluiten bij een 48 hour filmteam! En toen kwam het grote wachten. Terwijl het productieteam intussen overuren draaide om ander crewleden te vinden, sponsoren te werven, een locatie te regelen etc. ect. kon ik me zenuwachtig maken over het feit dat ik twee dagen van huis zou zijn, weinig zou slapen en ook nog een goed verhaal zou moeten ophoesten. Ik werd gelukkig bijgestaan door een ervaren acteur/schrijver, Peter Barlage, die vaker met het 48h bijltje had gehakt. Hij maakte me duidelijk dat ik ècht niks kon voorbereiden.
Afgeragde koffer
Vrijdagavond 11 oktober werden we om 18.30 uur verwacht in Filmhuis Het Ketelhuis in Amsterdam. Met in mijn ene hand een koffertje vol met dikke truien en mijn laptop, in mijn ander een slaapzak en op mijn rug een tas met snoeperijen ging ik op weg naar de bushalte in Schipluiden. De vorige keer dat ik zo bepakt en bezakt liep, was ik onderweg naar Engeland en miste ik bijna de boot, omdat ik vergeten was dat de halte was verplaatst naar de rondweg. Kleine misrekening, die gelukkig niet fataal afliep. Waarschijnlijk heb ik op diezelfde trip een wieltje van de koffer afgeragd in de Londense metro, want deze was helaas overleden. Jammer dat je daar dan pas achterkomt als je onderweg bent. Het zou zo in meerdere opzichten een zwaar weekend worden.
Draaiende radertjes
Het hele Cinekidspektakel vindt plaats op het terrein van de Westergasfabriek. Twee jaar geleden was ik daar met mijn jongens, in het Medialab. Geen succes, lees maar hier. Gek om daar dan nu als maker rond te lopen. In het Ketelhuis vond de loting voor het genre plaats en kregen we te horen welk voorwerp, welk personage en welke zin in de film verwerkt moesten worden. Ik trok het lootje “Tovenaar/magie” uit de hoge hoed. En dat paste perfect bij de andere elementen: een diamant, een schaker Michel of Michèle Nopjes en de zin “Niets is wat het lijkt”. De radertjes gingen direct draaien bij mij en schrijver Peter, al was het personage Harry Potter wel erg opdringerig. In de metro, onderweg naar het huis van regisseur Twan Melssen kregen we al een aardig idee van plot en personages.
Gekkenwerk
Daarna ging de tijd verschrikkelijk hard. Ik vond het ontzettend leuk om met zijn drieën te proberen een goedlopend en zo simpel mogelijk verhaal in elkaar te draaien voor een film van hooguit 7 minuten. Om 22 uur leek het alsof we al klaar waren, maar toen begin het echte script uitschrijven pas echt. Eigenlijk was het gekkenwerk. Ik was degene met de laptop en daarom was ik
- het script aan het schrijven
- de rest van de crew aan het informeren via Facebook
- alle opmerkingen van de crew aan het verwerken.
Dat doen we de volgende keer anders!
Feedback
Tegen enen mailde ik het script naar een tweede lezer voor feedback. Een uur later hadden we het commentaar binnen. Dat was veel, maar vooral ook omdat bepaalde dingen niet direct duidelijk waren. Ik ging er vanuit dat dat met het draaien wel goed zou komen. Tenslotte was de regisseur bij de scriptontwikkeling actief aanwezig geweest. Peter vertrok op zoek naar de nachtbus naar huis. En ik probeerde het mezelf gemakkelijk te maken met mijn slaapzak op een heerlijke bank.
Soepzootje
De volgende ochtend werden we alweer vroeg in de oude Honigfabriek in Nijmegen verwacht. Het was erg leuk om nu het hele team bij elkaar te zien. En ondanks dat de helft van de aanwezigen helemaal geen ervaring had met 48 hour films, leek het alsof iedereen precies wist wat zijn of haar taak was èn was de sfeer uitstekend! We begonnen laat met draaien, omdat er teveel mooie locaties in de fabriek te vinden waren. Daarom liep alles gigantisch uit. Nadat ik aan het einde van de ochtend een herschreven script had uitgedeeld aan cast en crew en ik werd afgelost door de andere schrijver die wel had uitgeslapen voelde ik een enorme dip opkomen. Mijn taak zat er op. Mijn adrenaline was weg. Tijd om te gaan.
De weg naar het station in Nijmegen met een zware koffer vol nieuwe ervaringen, mensen en indrukken leek eindeloos. Na tweeënhalf uur treinen werd ik thuis ontvangen alsof ik maanden was weggeweest. Die nacht sliep ik meer dan het klokje rond. Het was in meerdere opzichten een magisch avontuur.
Pingback: Schoon genoeg - 48 hr Rotterdam - José van Winden Producties